"คะนึง..." (2)

ครั้งหนึ่ง… เคยจุดประกายฝัน
เป็นแรงใจให้ฝ่าฟันได้ทุกสิ่ง
เคยจับต้องได้ - เคยเป็นจริง
เคยคล้ายโลกจะหยุดนิ่งอยู่เช่นนั้น…

เพียงมือน้อยเช็ดหยาดน้ำตาหม่นเศร้า
ก็ละลายทุกรวดร้าว-หนาวสั่น
เพียงยิ้มเยือนก็เลือนหายทุกแอกอัน
ก็ช่วงโชนทุกไฟฝัน -- ..เพียงนั้นแล้ว



เผลออาวรณ์บ้างไหมในวันผ่าน
คล้ายบทเพลงแห่งวันวานยังหวานแว่ว
ณ วันคืนห่างไกลเลือนไร้แวว
คล้ายยินเสียงกระซิบแผ่วมาแสนไกล…

เพียงห้วงคิดถึง – คะนึงหา…
ไม่คิดย้อนวันเวลาหวนคว้าไขว่
คือโลก คือชีวิต ต้องเป็นไป
หลากวิถีหลากเงื่อนไขให้จำลา

เพียงห้วงคิดถึง - คะนึงหวน
แล้วอุ่นไอก็อายอวลก็พร่างพร่า
ฤดูกาลผันเปลี่ยนเวียนเวลา
ทุกรอยยิ้มรอยน้ำตา -- สูงค่าแล้ว…



"คะนึง..." (2)
(เมษายน 2547)