"แด่ บี้ - ศิลป์ ศิวากรณ์"

("บี้ - ศิลป์ ศิวากรณ์")



หวังใด หวังไว้ - ยังไม่วาด
ฉีกขาด ทิ้งฝัน หวั่นไหว
ด่วนจาก ด่วนจร อ่อนใจ
โหดร้ายกระไร -- ชะตากาล

หัวจิต หัวใจ แหลกแล้ว
เพียงแว่วเสียงเพลงเคยขับขาน
เห็นพิณ เห็นซอ - ทรมาน
เห็นวัน เห็นวาน -- ผ่านไกล

เห็นภาพผุดพรายพร่างพร่า
หลากภาพซ้อนมา - หลั่งไหล
ยังแว่วเสียงกู่ร้องไกล – ไกล
ว่าฝัน ว่าใฝ่ รังรอง

ไม่มีอีกแล้ว - ไม่มี
กี่ร่ำไห้ - บทกวีหม่นหมอง
ก็ลอยลับดับหายไปไร้ทางปอง
กี่น้ำตาร่ำร้อง…ก็เท่านั้น



ไปเถิด, ไปเกิดเป็นดวงดาว
สาดแสงแพรวพราวส่องทางฝัน
เชื่อเถิด, จะไม่ลืม - ไม่มีวัน
ตราบร่างเป็นฝุ่นควัน – ลับตาม

แม้ชีพได้มีอีกชาติ
ขอหวังเจ้าได้วาดล้นหลาม
เพื่อศิลป - เพื่อชน ท้นงาม
ขอให้เราได้ติดตามร่วมพลี

ขอให้ได้พบอีกชาติ
ร่วมหวัง ร่วมวาด ดั่งชาตินี้
ร่วมบรรเลงเพลงร้อง – บทกวี
ทุกข์สุขดั่งที่เคยมีมา

ต่างธูป ต่างเทียน เวียนไหว้
แทนเสียงร่ำไห้จนอ่อนล้า
แทนถ้อย แทนคำ ล่ำลา
ทบท้นหยาดน้ำตาเราปวง


...


กี่ถ้อยคำ-น้ำตาเล่า
จึงเทียมเท่าที่ห่วงหวง
หนึ่งดวงดาวแหลกร่วง
ให้กี่ดวงใจแหลกราน

หนึ่งดวงดาวแหลกร่วง…ให้กี่ดวงใจแหลกราน…



"แด่ บี้ - ศิลป์ ศิวากรณ์"
(กุมภาพันธ์ 2546)