"…กับโลกเดิม"

คือโลกใบเดิม – ไม่หวาน
เปลี่ยวเหงาร้าวรานชืดขม
หวังเคยหวังไว้คล้ายปรารมภ์
เกรงช้ำชวดชมรั้งรอ?

ร้อนรุมในดวงใจว่างเปล่า
ซ้อนทับเหน็บหนาวร้าวท้อ
เลือนรางทางไกลไร้แรงทอ-
ถักต่อเติมฝันแล้วหรือ?



พลัดตกลงกลางทะเลใจ
เคว้งคว้างร้างไร้ที่ยึดถือ
ลนลานคว้าไขว่ล้วนไกลมือ
ยิ่งรั้ง ยิ่งยื้อ ยิ่งเปล่าปวง…

จึงเพียงเจ็บช้ำร่ำไห้
เสียดาย เสียใจ ห่วงหวง
เพียงลมมายาพร่าลวง
ถามทวงคืนวันผ่านเลย

จึงทุกข์จึงเจ็บเก็บกัก
เอ่ยอ้างคำรักจนชาเฉย?
ได้มา-เสียไปจนคุ้นเคย?
อกเอย… ดวงดาว…ดวงใจ



คือโลกใบเดิมแน่แท้
เพียงแต่ยังมั่นฝันใฝ่
บนทางรกร้างกว้างไกล
สักวันหนึ่งเถิดดวงใจจักได้พบ


"…กับโลกเดิม"
(มกราคม 2546)