"คะนึง..."

อุ่นแดดส่องต้องทิวไม้
แรระบายรายไล้ไหวหวาน
ทอดประทับขับฝันวันวาน
ปลุกอดีต - ปลุกกาล หวานละไม

คะนึงถึง… แดดสายระบายส่อง
คุ้งคลอง – ท้องนา – ยอดหญ้าไหว
ณ วาน ณ วันยังเยาว์วัย
หัวจิตหัวใจยังบอบบาง

คะนึงหวน… สายแดดส่องต้องทางรก
วนวก – ผกผัน – กั้นขวาง
คะนึงเห็นตัวตนบนหนทาง
เพียรล้ม - เพียรสร้าง กลางคืนวัน

คะนึงหา… แดดสายอายหนึ่ง
หวานซึ้ง อุ่นไอ คล้ายฝัน
สาดต้องวงหน้า – ดวงตานั้น
โชนไฟ โชนฝัน อนันตกาล

หวนเห็นหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้า
เห็นลำน้ำตาเชี่ยวผ่าน
เห็นค่ำคืนเหน็บหนาว…ยาวนาน
กว่าแดดสายจะกรายกรานโอบอุ่นไอ

ทิวา ราตรี ชีวิต
เพียรผัน เพียรลิขิต เพียรฝันใฝ่
เพียรพบอีกกี่หนาวกี่อุ่นไอ
ก่อนแดดสายสุดท้าย - - กลายกาล..



"คะนึง..."
(กุมภาพันธ์ 2547)