วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2550
"พิณรำพึง"
สงัดไร้คีตการนานคืนแล้ว
ระงมเพียงเสียงแก้วเมรัยเหงา
อ่านกวี ถอนใจในรอยเงา
สุมควันร่ายมนต์แผดเผาหยาดน้ำตา
กระไรหนอเมรัยบุรุษผู้ไหวอ่อน
วอนความเมากล่อมนอนจนอ่อนล้า
ราตรีแล้วราตรีเล่ารินหลั่งมา
ทั้งเมรัย-ทั้งน้ำตา-ผวากลืน!
ซอเงียบพิณเงาอยู่นานช้า
คีตกรร่ำสุราจนดึกดื่น
จะขื่น-เจ็บ-เศร้า-เหงา เอาเมากลืน?
ครั้นเกินฝืนจึงฟุบร่างลงข้างพิณ…
"พิณรำพึง"
(2544)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น